Εδεσσαϊκός :Απο την ανοιχτη... αγκαλιά στους γηγενείς της Διοίκησης Πασσαλή ,στην μαζική φυγή, 4 χρόνια μετά (... )

Οταν η Διοίκηση Πασσαλή αναλάμβανε τα ηνία του Εδεσσαϊκού το 2016 είχε σπεύσει πρωταρχικα και με ιδιαίτερη σπουδή να "ανοίξει την αγκαλιά "του συλλόγου σε δεκάδες  "πααης φύσεως" γηγενείς παίκτες, είτε διατηρώντας τους στο ρόστερ είτε επαναφεροντας τους από άλλες μικρότερες ομάδες όπου αγωνιζόταν τα προηγούμενα χρόνια
Υπήρχαν δε και περιπτώσεις τέτοιων ποδοσφαιριστών που είτε λόγω ηλικίας και αγωνιστικής κατάστασης λόγω προβληματικού προτέρου βιου στην ομάδα, η επιστροφή τους είχε προκαλέσει έκπληξη και απορία, για το αν πληρούσαν τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις μιας τόσο φιλόδοξης επανεκκίνησης που πραγματοποιουσε τοτε ο Εδεσσαϊκός
Πλην όμως η  συγκεκριμένη πολιτική είχε αποδοθεί και σε εξωαγωνιστικους λόγους, ως μια προσπάθεια της νέας Διοίκησης για αναθερμανση και αποκατάσταση των (κλονισμενων) τότε σχέσεων του συλλόγου με  την τοπική ποδοσφαιρική αγορά και την ευρύτερη κοινωνία της πόλης
Αυτό άλλωστε αποδείχθηκε σύντομα στην πορεία, οταν οι υψηλότερες απαιτήσεις της Γ Εθνικής απο το 2017 άφησαν αρκετους εξ αυτών πίσω και τους οδήγησαν νομοτελειακα στην  πορταα της εξόδου αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τους πλέον ικανούς και φιλόδοξους που άντεξαν και υποστήριζαν επαεκως μεγαλύτερους στόχους
Και με  αυτούς ωστόσο υπήρχε δυστυχώς για τον σύλλογο και η άλλη "οψη του νομίσματος"
Γιατί παρά το συναίσθημα και τους ισχυρούς δεσμούς που ανέπτυξαν με τους συγκεκριμένους διοικούντες, κάποια στιγμή το δέλεαρ είτε μιας ανώτερης κατηγορίας είτε μιας καλύτερες οικονομικής  πρότασης άρχισαν να αλλάζουν και τον δικόττιυς τρόπο σκέψης και τις αποφάσεις τους
Ετσι ένας-ένας, δυό - δυό, αποχώρησαν την τελευταία διετία, άπαντες, με μοναδική εξαίρεση τον Βασίλη Πούπη, τον "τελευταίο των Μοϊκανών όπως αποδεικνύεται...
Το όραμα λοιπόν του Πασσαλή και των συνεργατών του  μόλις 4 χρόνια πριν  για εναν ισχυρό και φιλόδοξο Εδεσσαϊκό βασισμένο σε... δικά του μοιάζει σήμερα τοσο  μακρινό, ρομαντικι και ουτοπικό σαν να πέρασαν δεκαετίες
Και το εύλογο ερώτημα είναι γιατί, τι έφταιξε και κυριως πως με ενα συνολικό μπάτζετ τετραετίας άνω των 700.000 ευρώ και δεκάδες επενδύσεις ετήσιων απολαβων 6-7 χιλιάδων σε γηγενείς παίκτες, ο Εδεσσαικος εφθασε σήμερα σε σημείο να ανανεώνουν μαζι του  πιο εύκολα οι "ξένοι" Μωυσίδης Τούφας καί ο Αρδαιωτης Αβραμίδης, παρά τα... σπλάχνα του;
Και ποιος επόμενος πρόεδρος - επενδυτής αραγε θα θελήσει να χρηματοδότησει ένα αντίστοιχο πλάνο, ύστερα απο την συγκεκριμένη  θλιβερή τετραετή κατάληξη;