Είναι η μοίρα των προπονητών να απολύονται μετά από οδυνηρές ήττες και όταν και όταν οι ομάδς κινδυνεύουν με απώλεια στόχων? Μάλλον
Στην περίπτωση του Παναγιώτη Γιαννάκη και σε ότι αφορά τον Αρη δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε προπονητή ούτε για κάποιο τυχαίο πρόσωπο...
Πρόκειται για ένα ιερό τέρας του συλλόγου που ως παίκτης της συνέβαλλε τα μέγιστα στην κατάκτηση δεκάδων τίτλων αλλά και ως προπονητής έφθασε στο απόγειο της κατάκτησης χρυσού Ευρωπαϊκού και ασημένιου Παγκόσμιου μεταλλίου με την Εθνική Ανδρών
Και γενικώς για το πιο διαχρονικό σύμβολο του ελληνικού μπάσκετ αφού πολύ δύσκολα θα βρεθεί άλλος να ''σηκώσει ευρωπαίκή κούπα"και ως αρχηγός και ως προπονητής της "γαλανόλευκης''
Κι όμως όλα τα μεγάλα και σπουδαία 'πήγαν περίπατο' τα μεσάνυχτα της Τετάρτης όταν κάποιοι ...περαστικοί από τα διοικητικά της ΚΑΕ Αρης αποφάσισαν να τον απολύσουν μέσα σε ...πέντε λεπτά και αφού τον κάλεσαν από τον δρόμο...
Σαν να επρόκειτο για τον τελευταίο αναλώσιμο "προπονητάκο" και όχι για την ζωντανή ιστορία του συλλόγου...
Και με τις ...ευλογίες μάλιστα "γνωστών" οπαδικών δημοσιογράφων και ''επαγγελματιών οπαδών .
Των ίδιων οι οποίοι τον αποθέωναν το καλοκαίρι αλλά τώρα σπεύδουν με περισσή υποκρισία να τον "ξεφορτωθούν" με ...πομπώδεις "νεκρολογίες''
Ω ποία ντροπή και ασέβεια , αλήθεια .
Οχι μόνο προς τον Παναγιώτη Γιαννάκη μόνο αλλά την ίδια την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ
Από διαφόρων ειδών '"παράσιτα'' που τρέφονται μάλιστα και επιβιώνουν δεκαετίες τώρα καπηλευόμενοι αδίστακτα αυτήν ακριβώς την ιστορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου